Weer een jaar lid van de bibliotheek

 Afgelopen dinsdag verliep mijn abonnement van de bibliotheek. Ik ben het vandaag direct gaan verlengen. Dit moest bij de bibliotheek zelf gebeuren, omdat ik gebruik maak van korting via de Rotterdampas. Je krijgt dan 12,50 korting op het basis-abonnement van de bibliotheek. In totaal betaal ik dan nog 31,50 om een jaar lang boeken bij de bibliotheek te kunnen lenen.

In de praktijk lees ik momenteel vooral boeken van de online bibliotheek, omdat ik het makkelijker vind om daar boeken uit te zoeken dan om elke keer naar de bieb te moeten gaan. Al vind ik het soms ook wel heerlijk om gewoon even te snuffelen tussen de boeken, hoor! Binnenkort zal ik ook eens gaan kijken of ik wat boeken over Japan kan bemachtigen, om mezelf alvast in te lezen over alle leuke bezienswaardigheden in Osaka en Tokyo. 

En op dit moment lees ik bijvoorbeeld het boek Sinner die je bij bol voor 10 euro kunt kopen. Met iets meer dan 3 van dit soort boeken heb ik mijn abonnement dus alweer terugverdient. 3 boeken per jaar moet toch zeker wel lukken? 

Zomertijd en jetlag-gevoelens

Elk jaar opnieuw merk ik hoe de wisselingen van winter- naar zomertijd en andersom me raken. Mijn slaapritme ligt overhoop, ik voel me moe en uit balans, en het kost me dagen om me weer een beetje normaal te voelen. Als ik zie hoeveel impact dat ene uurtje verschil al op me heeft, maak ik me best wel zorgen over de jetlag die me te wachten staat als we straks naar Japan vliegen.

Japan is natuurlijk niet bepaald om de hoek. Met een tijdsverschil van acht uur (in de zomer gelukkig 'maar' 7) betekent dat mijn biologische klok een flinke klap krijgt. En dat terwijl ik thuis al moeite heb om me aan te passen aan een simpele klokverschuiving van één uur. Hoe ga ik hier straks mee om?

Ik heb al veel gelezen over manieren om een jetlag te minimaliseren: langzaam je slaapritme aanpassen in de dagen voor vertrek, tijdens de vlucht direct het Japanse ritme aanhouden, veel daglicht opzoeken bij aankomst en alcohol vermijden. Maar ondanks alle tips blijft het knagende gevoel: wat als mijn lichaam gewoon compleet op hol slaat?

Toch probeer ik mezelf op dat soort momenten juist eraan te herinneren waarom we deze reis maken. We hebben hier lang voor gespaard, en Tobias kijkt er enorm naar uit. Ik probeer me te focusen op de leuke kanten en niet op de mogelijke jetlag - meestal lukt dat ook wel, maar nu met de zomertijd word ik weer even met mijn neus op de feiten gedrukt. 

Ach, wie weet valt het allemaal wel mee? Wat zijn jullie ervaringen met een échte jetlag? Mijn eigen gekste was dat ik naar Jordanië ging, waar het op dat moment 2 uur later was, om vervolgens terug te komen en dat weekend daarna ging de tijd een uur vooruit. Toen was ik ook wel even flink in de war met de tijd door zoveel wisselingen in een korte tijd 😅

Twijfels over mijn werk

 De afgelopen tijd merk ik dat ik steeds vaker twijfels heb over mijn oproepbaan als surveillant. Het leek in het begin zo'n goede optie: flexibele werktijden, wat meer vrijheid in mijn planning. Maar nu ik er wat langer in zit, begin ik te merken dat de onzekerheid over mijn werkrooster en de steeds veranderende diensten me eigenlijk meer stress opleveren dan ik had verwacht.

In mijn werk als surveillant krijg ik elke keer nieuwe diensten toegewezen, en dat voelt vaak als een verrassing. Het kost me veel energie om mijn beschikbaarheid in te plannen, omdat ik steeds weer moet aanpassen en in mijn hoofd moet draaien over wat ik wel of niet kan doen op die dagen. Ik merk dat ik hier niet goed mee om kan gaan, en dat het invloed heeft op mijn gemoedstoestand.

Wat ik echt zoek, is meer rust en voorspelbaarheid. Ik wil niet constant het gevoel hebben dat mijn werk in de weg staat van andere dingen die ik belangrijk vind. Ik heb het gevoel dat ik niet optimaal gebruik maak van mijn tijd, en dat het werk me niet meer energie geeft zoals het eerst deed.

Ik heb ook al nagedacht over wat ik dan wel zou willen doen. Ik heb altijd al een passie voor schrijven gehad, en ik droom ervan om mijn geld te verdienen met deze blog. Het voelt als 'werk' dat me energie geeft, iets waar ik mijn creativiteit in kwijt kan en wat ik zelf kan sturen. Maar het is ook een grote stap, en ik weet dat het tijd en geduld kost om daar te komen en dat het ook nooit een vetpot zal worden. Daarnaast wil ik ook geen commerciele blogger worden, maar blijven schrijven over dingen die ik echt leuk vind. 

De vraag is: hoe zet je de stap van twijfels naar actie? Ik denk dat ik klein moet beginnen, bijvoorbeeld door mijn blog weer op te pakken. Gewoon weer regelmatig schrijven, zonder druk, en kijken wat het me brengt. Het is een proces, maar ik ben bereid om het te verkennen.

Onze grootse vakantieplannen

 Ik heb er al vrij regelmatig over geblogd: onze vakantieplannen voor als Tobias van de basisschool naar de middelbare school gaat. We willen heel graag dat dit een onvergetelijke reis wordt waar hij nog heel lang met heel veel plezier op terugkijkt. Maar het was best lastig om iets uit te zoeken.... Uiteindelijk is dat toch gelukt!

We begonnen 10 jaar geleden met het idee dat we naar Disneyworld wilden gaan, omdat dit altijd al een grote droom van mij is geweest. Tobias was op dat moment 1 en had nog niet zoveel dromen. 😉 Ook was op dat moment nog niet duidelijk dat Sander en ik allebei een heel ander idee hadden over wat een reis naar Florida in zou houden - ik dacht: vol alle pretparken bezoeken en Sander dacht: een paar pretparken bezoeken en verder ook nog andere dingen doen. 

Toen we vorig jaar beseften: hey, ons spaardoel komt dichterbij, we gaan dit echt doen! Kwamen we tot de conclusie dat we er niet echt uitkwamen. Door mijn autisme heb ik heel veel moeite om een plan zoals ik dat in mijn hoofd had los te laten - ik kan niet van de reis genieten als we de helft van de pretparken overslaan. En Sander kan niet van de reis genieten als we alleen maar pretparken bezoeken. Het moest dus gewoon iets anders worden waar we ons allebei in konden vinden. Daarnaast hebben we nu ook Tobias om rekening mee te houden. Die zat wel in mijn team, overigens. Jarenlange pretpark indoctrinatie helpt 😬

Maargoed, we hebben dus veel opties de revu laten passeren: misschien een cruise? Misschien een verre rondreis? Tot we uiteindelijk een supertoffe pretparkreis in Japan tegenkwamen. Het was nog even spannend wat de prijs in het hoogseizoen zou zijn. Die prijs was eigenlijk wel wat aan de hoge kant. We zullen de komende maanden dus op rijst en bonen moeten rondkomen 😳

Sander was heel druk aan het sparen voor een nieuwe computer, maar als het nodig is, kunnen we dit bedrag er nog bij stoppen. En dan komen we er uiteindelijk wel. Onze droomreis naar Japan. 

Huishoudbeurs

 Gister ging ik met mijn schoonmoeder en schoonzus naar de Huishoudbeurs. We hadden VIP tickets geboekt, dit was wel erg handig. Je had dan gegarandeerd altijd een plekje om even rustig te zitten en koffie met iets lekkers, een lunch, een zakje chips en onbeperkt drinken waren inbegrepen. Ook hadden we een eigen VIP toilet waardoor we niet in de rij hoefden voor het toilet. Als laatste kregen we nog een VIP goodiebag met allerlei producten erin.

Gratis? Dacht het niet!

Toen ik 10 jaar geleden naar de Huishoudbeurs ging was er nog best veel gratis. Je kreeg toen nog proefverpakkingen mee. Maar tegenwoordig is het vooral beursaanbiedingen en kun je weinig gratis scoren. Het enige dat ik gratis heb gekregen is een pakje Flower Farm boter zonder palmolie. En een gratis luchtdruk-vibrator in ruil voor dat ik een soort tupperwareparty voor speeltjes ga organiseren 😂

Ook kreeg ik gratis het tijdschrift Delicious en kon je natuurlijk veel dingen proeven, waaronder drank. 

De buit

Naturlijk heb ik ook weer het nodige gekocht. Ik kocht het spel Openhartig Pubertijd editie en private time editie en een fles drank (Salmari). Al laatste kocht ik een kleinigheidje voor mijn vader, namelijk een troostengeltje omdat zijn moeder net is overleden. 

Al met al was het een gezellige maar drukke dag. Vandaag doe ik lekker rustig aan. 😊

Doorstroomtoets achter de rug

Deze week was het zover: de doorstroomtoets voor Tobias. Een toets waar de kinderen vaak al weken spanning voor hebben en op voorbereid worden, Ondanks dat we hem keer op keer vertelden dat het eigenlijk niets uitmaakte had ook Tobias er toch wel wat spanning voor. Hij had al een schooladvies gekregen voor HAVO / VWO en de school waar hij heengaat kan hij daarmee ook nog doorstromen naar het gymnasium.... Maar toch, de zenuwen waren er.

Op de avond voor de toets kon hij moeilijk in slaap komen. "Wat als ik het heel slecht doe doordat ik vannacht niet goed slaap?" vroeg hij uiteindelijk. Ik heb toen uitgelegd dat er eigenlijk niks kon gebeuren en dat deze toets uiteindelijk geen effect meer heeft op zijn uitstroom van de basisschool. Dit stelde hem wel enigszins gerust.

De ochtend van de toets probeerden we het zo ontspannen mogelijk te houden. Een stevig ontbijt, een grapje hier en daar, en een dikke knuffel voordat hij naar school vertrok. Toen hij thuiskwam vertelde hij dat hij alle toetsen snel af had gekregen en dat hij daarna Donald Duckjes mocht lezen en mee kon doen aan een sportlesje. 

Dit alles deed me beseffen hoe gek het eigenlijk is hoe we als samenleving zoveel druk leggen op toetsen en prestaties. Zelfs als de uitslag niets verandert, voelen kinderen toch die spanning. En hoewel we Tobias probeerden gerust te stellen, kon hij het toch niet helemaal loslaten en had er zelfs moeite door om in slaap te vallen. En dan zijn wij nog helemaal niet van die pusherige ouders, wij vinden zijn geluk belangrijker dan altijd maar het allerhoogste cijfer halen. 

Hoe staan / stonden jullie daarin? 

Januari blues

 De afgelopen weken had ik even last van (dacht ik) de 'januari blues'; waar het in december eigenlijk prima ging qua overprikkeling zakte ik in januari enorm weg in de somberheid. Het ging allemaal eventjes niet zo lekker. Nu is dit niet iets onbekends voor mij in januari, dus in eerste instantie dachten we er niet zoveel van, maar het werd steeds erger en erger, ondanks dat ik mijn rust pakte en alles deed wat ik bij de cursus van meer rust minder stress bij autisme heb geleerd. 

Het ging zelfs dusdanig slecht dat Sander zei: neem maar contact op met de arts, toch overleggen of het wel handig is om de medicatie te halveren. Dit heb ik dus gedaan en de arts zei: ga toch maar weer de volledige dosis slikken, want het klinkt niet alsof dit goed gaat. 

Direct de eerste dag dat ik weer op de volledige dosis zat, zag de wereld er opeens weer een stuk rooskleuriger uit. Het viel Sander direct op dat ik weer wat vrolijker en veerkrachtiger leek te zijn. Hieruit blijkt dan maar weer dat deze medicatie wel degelijk heel erg goed werkt. Hopelijk lukt het met hulp van de arts dan ook om de bijwerkingen in toom te houden. 

Wordt vervolgd dus :)

Goede voornemens van 2024 en 2025

Allereerst: de beste wensen voor 2025 en leuk dat jullie nog mee willen lezen ondanks dat ik zo weinig heb gepost de laatste tijd 

1 januari voelt voor mij toch altijd weer als een frisse start, ondanks dat je eigenlijk elk moment dat je wilt met goede voornemens kan beginnen. 

Vorig jaar had ik 1 duidelijk voornemen: afvallen. Dit is goed gelukt. Ik ben in 2024 18 kilo afgevallen. Ik heb nog steeds overgewicht, maar zit niet meer in de categorie obesitas en ben eigenlijk best tevreden met hoe ik er nu uitzie, dus ik ga me nu focussen om op gewicht te blijven en niet ongemerkt weer naar boven te kruipen. Ook gezond eten blijft belangrijk, want voedsel is niet alleen iets waarmee je afvalt of aankomt maar bepaalt ook welke bouwstoffen je wel of niet binnen krijgt. 

Mijn voornemen is dus om gezond en lekker te blijven eten, dit doe ik oa met de gerechten van Project Gezond. 

Hiernaast ben ik ook mijn medicatie tegen overprikeling aan het afbouwen. Niet omdat ik dat zo graag wil, maar ik krijg helaas last van bijwerkingen en daarom ben ik nu gehalveerd qua medicatie. Mijn goede voornemen hierin is om te focussen op in balans blijven. 

Als derde moet mijn spiraaltje vervangen worden en daar kijk ik enorm tegenop. Maar dat moet ook ergen dit jaar gaan gebeuren. Ik kijk er vooral tegenop vanwege mogelijke bijwerkingen als mijn hormoonlevels weer veranderen, maar het moet toch weer eens gebeuren. 

En als laatste wil ik ook graag weer meer gaan bloggen. Sinds mijn nieuwe medicatie heb ik daar niet echt de focus meer voor, maar nu ik ben gehalveerd wellicht wel weer meer. 

Hebben jullie nog goede voornemens? 

2024 in meest gelezen blogposts

 Zoals elk jaar schrijf ik deze blogpost met onze meest gelezen blogs van het afgelopen jaar. 

Januari: in januari startte ik mijn afval-avontuur en mijn blogpost met een afval-update is dus ook het meest gelezen 

Februari: ik omschreef hoe bij mij overprikkeling ontstaat. Deze blogpost werd het meest gelezen deze maand. Hier ben ik blij mee, want ik vind het fijn om meer begrip te kweken voor hoe het kan werken in het hoofd van iemand met autisme spectrumstoornis.

Maart: in maart werd een update over het afvallen als beste gelezen. 

April: in april schreef ik een blogpost over onze verwarde buurman die het meest is gelezen. Wegens privacy zet ik hier geen link neer. 

Mei: in mei startte Tobias met fysiotheraptie voor zijn handschrift. De blog hierover werd het meeste gelezen. Inmiddels is zijn handschrift erg verbetert en hoeft hij geen fysiotherapie meer hiervoor. 

Juni: ik deelde een voor- en tussenfoto van het afvallen. Deze is het meest bekeken in deze maand. 

Juli: de zomervakantie begon en ik schreef oa. deze post over wat we de tweede week deden, en die is het meest gelezen van juli. 

Augustus: ik dronk bij mijn schoonmoeder een energy drink waar ik erg ziek van ben geworden. 

September: in september werd een blogpost over een personeelsfeest bij Sanders werk het beste gelezen 

Oktober: in oktober was er weer een afvalupdate die het beste werd gelezen. 

November: Tobias verjaardag was een van de weinig blogposts die ik heb geplaatst

December: in december schreef ik maar 1 blogpost: een overzicht van onze maand. 

Goede voornemen voor 2025 is om weer wat vaker te gaan bloggen, ik vind het nog steeds heel leuk, maar sinds ik nieuwe medicatie heb gun ik mezelf er eigenlijk te weinig tijd voor - dit is heel duidelijk te zien in de hoeveelheid blogposts die ik heb geschreven sinds ik deze medicatie ben gaan gebruiken. Maar ik wil het wel graag weer gaan oppakken. 

Weer een maand voorbij

 En toen.... was er weer een maand voorbij!! Wat hebben we het druk gehad, met gelukkig grotendeels leuke dingen. 😁

15 november gingen we naar de Efteling. Heerlijke dag gehad met zijn drietjes. We zijn twee keer in de nieuwe attractie Dance Macabre geweest. Een keer samen, en een keer met Tobias erbij. Die durfde pas nadat wij hem hadden goedgekeurd. Het was echt top.

Het weekend daarna gingen we kerstversiering kopen en hebben we het huis katproof versierd met een guirlande. 

De week erna ging ik met de ene vriendin naar Ikea en met een andere vriendin gezellig een taartje eten. Daarna was het alweer mijn verjaardagsweek en heb ik de ene dag visite gehad en op mijn echte verjaardag zijn we met zijn drietjes sushi gaan eten. 

Dan vanuit mijn verjaardag is het voor je het weet ook alweer Sinterklaas, en dit jaar viel dat samen met de premiere van Wicked, een film waar ik al een hele tijd naar uitkijk. Sander en ik waren in thema kleur gegaan, ik in het groen en hij in het roze. 

Dit waren een beetje de hoogtepunten van de afgelopen weken. En dan vergeet ik nog 1 grote: ik ben weer gaan autorijden! Maar daar schrijf ik binnenkort nog een hele blogpost over :)