Ik ben niet zo goed in van huis zijn. Als ik me ergens niet prettig voel heb ik best snel last van heimwee. Gelukkig weet ik inmiddels wat ik nodig heb om hier minder last van te hebben.
Toch heb ik nu in het ziekenhuis ook weer enorme last van heimwee. Vooral ook aangewakkerd door het feit dat ik me prima voel en op dit moment liever samen met Sander op de bank lord of the rings zou willen kijken... Als ik me beroerd zou voelen of pijn zou hebben dan was het anders.
Daarnaast mis ik Tobias ook erg. Hij is ziekjes en daarom niet op bezoek geweest. Sander stuurde wel foto's en filmpjes.
Voor sommige mensen is het een grote droom om lekker op een bed filmpjes te kijken terwijl zusters je bedienen, maar ik zal toch echt wel blij zijn als ik thuis ben straks :) En dat is denk ik wel een goed teken, want gisteravond had ik dat gevoel nog niet...
Ik snap ook nooit zo wat mensen daar precies zo prettig vinden of leuk aan lijkt, dat 'relaxen' in het ziekenhuis. Ik wilde/wil ook altijd zo snel mogelijk weer naar huis. Er gaat niets boven mijn eigen bed, met bijbehorende privacy en uiteraard 'privé-bediening'. Ik hoop voor je dat je snel weer naar huis mag. Als ik het zo lees gaat het herstellen goed, dat is wel heel fijn om te lezen (kan mij de misselijkheid na narcose ook nog goed herinneren). Veel sterkte en ik kijk uit naar je volgende update!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Lily
Ik kan het me wel voorstellen, ik ben ook honderd keer liever in m'n eigen omgeving!
BeantwoordenVerwijderenIk kan het me absoluut voorstellen!
BeantwoordenVerwijderenToen mijn moeder zwanger was van mijn oudste broertje moest ze rust houden, en dat moest toen nog in het ziekenhuis. Ik was vier en logeerde bij opa en oma, en mijn moeder miste mij zo enorm, dat ze er alles aan gedaan hebben dat ze naar huis kon. Daar lag ze ook op bed, mijn vader deed nog steeds het huishouden en ik was nog steeds veel bij mijn oma, maar het was tenminste haar eigen bed, en thuis konden mijn oma en ik zo veel daar zijn als we maar wilden, en dat maakte een enorm verschil.
Dus ja, ik denk dat het iets heel normaals is om eigenlijk thuis te willen zijn ;-)
Niets is zo leuk om zelf voor anderen te kunnen zorgen, dan wanneer je zelf verzorgd moet worden is mijn ervaring. Nog even geduld, zal nu niet lang meer duren toch voor je naar huis mag? Wel fijn dat je je goed voelt. Dan is het thuis alleen nadenken over het tillen/dragen/sjouwen toch?
BeantwoordenVerwijderenToen ik 6,5 halve maand zwanger was en uit voorzorg werd opgenomen in het ziekenhuis, was ik opgelucht. Ik voelde mij al een tijd niet zo goed en was zo oververmoeid. Het voelde als een hotel: lekker uitrusten en eten dat voor je gemaakt werd.
BeantwoordenVerwijderenOverigens heb ik mij niet lang zo gevoeld. Al snel bleek het erger met mij te zijn dan gedacht en werd ik overgebracht naar een academisch ziekenhuis, daar heb ik uiteindelijk bijna 2 weken gelegen. Daarna overgebracht naar Erasmus R'dam voor de keizersnede en daar nog 6 nachten ziekenhuis en vervolgens 2 weken Ronalds mcDonald om bij zoontje te kunnen zijn. Alles bij elkaar ruim 1,5 maand plotsklaps van huis geweest.
Ik heb nooit heimwee gelukkig en mezelf goed kunnen vermaken ondanks de omstandigheden. Maar kan mij wel goed voorstellen hoe je je voelt. Ik zou er nu de kleine man er is ook veel meer moeite mee hebben.
Heel veel sterkte nog en hoop dat je snel naar huis mag.